Jan-Peter Balkenende had het in de afgelopen maanden regelmatig over “…….in het belang van het land……..”. Zijn opvolger Verhagen kiest in ieder geval heel duidelijk voor het partijbelang. Heel logisch natuurlijk. Dat doet elke partij en daarmee handelen partijen lang niet altijd in het belang van het land en de kiezer.
Verhagen kan nu gewoon nog niet toehappen op een coalitie VVD-PVV-CDA, omdat de partij enorm verloren heeft én omdat er te weinig steun is bij de achterban voor samenwerking met de PVV. Dus weigert hij zelfs te praten met als argument dat hij vindt dat eerst VVD en PVV elkaar echt moeten vinden. Onzin natuurlijk. Als je met zijn 3-en gaat regeren, moet je met zijn 3-en afspraken maken.
VVD heeft al duidelijk aangegeven paars niet te zien zitten, dus de kans is niet groot dat die gesprekken vruchtbaar zullen zijn. Als die onderhandelingen zijn stukgelopen kan Verhagen alsnog netjes aan tafel schuiven én heeft ie een beter verhaal naar zijn achterban: een alternatief is er dan nl niet meer.
Al met al allemaal zinloze tijdverspilling wat niet in het belang van het land c.q. de kiezer is en weer een voorbeeld dat een parlementaire democratie met meerdere partijen misschien wel het minst slechte bestuursmodel is, optimaal is het zeker niet. Het is een tijd- en geldverspillend (polder)model.

Het zou mooi zijn (even kort door de bocht uiteengezet) wanneer de kiezer op standpunten kan stemmen t.a.v. bijv 50 a 70 belangrijke punten. Dan hoeft de kiezer niet bij het stemmen zelf al consessies te doen, maar kan ie volledig volgens eigen wensen stemmen en bestaat alleen nog de kans dat zijn keuze geen meerderheid haalt. De regering hoeft zich dan alleen nog maar bezig te houden met het uitvoeren van de punten volgens de voorkeur van het volk, waarbij deze altijd gedragen wordt door de meerderheid van de kiezers.

Of gewoon een club wijze mensen die handelt uit ervaring / kennis. Het is immers een illusie dat de kiezer een weloverwogen keuze kan maken. Over het algemeen beschikt deze over veel te weinig kennis om alle ins en outs van bepaalde keuzen te kennen en te overzien. Daarvoor is deze materie immers veel te veel omvattend.
Dit geldt overigens ook voor de meerderheid van de 150 volksvertegenwoordigers. Die kunnen zich allen maar in een beperkt aantal onderwerpen echt heel erg goed verdiepen. Het meeste werk moeten ook zij aan specialisten over laten en daarop vertrouwen.